Het gaat niet meer alleen om mij

Gepubliceerd op 15 juli 2024 om 16:57

Het gaat niet meer alleen om mij. Niet dat het ooit alleen daarom heeft gedraaid natuurlijk, maar in mijn leven speelde ik de afgelopen jaren wel de hoofdrol. Die ruimte was er namelijk de afgelopen 2,5 jaar. En deze ruimte heb ik ook echt benut om mezelf te ontdekken. Waar sta ik voor, wat zijn mijn waarden? Wat vind ik belangrijk en wat niet? Aan wie en aan wat wil ik mijn energie besteden en waarom?

Zo'n drie jaar geleden begon ik meer na te denken over hoe ik de relatie met mezelf kon verbeteren. Of beter gezegd; ik ontdekte dat er überhaupt zoiets bestond als een relatie met mezelf. Mijn relatie destijds met mijn ex verliep niet soepel en ik probeerde dit bij mezelf te zoeken; wat kon ik in of aan mezelf veranderen om het te laten slagen? Het probleem ligt toch altijd bij mezelf, dacht ik toen.

Ik weet nog goed dat ik in die tijd een 30-daagse online cursus had aangeschaft over zelfliefde. Die term maakt me nog altijd lichtelijk ongemakkelijk, haha. Maar goed. Deze cursus heeft me op een laagdrempelige manier bewust gemaakt van welke gedachten ik had, hoe ik over mezelf dacht en hoe ik hier zelf een bepaalde sturing in kon geven. Mijn intentie voorafgaande aan de cursus was vooral om mijn mindset op een positieve manier te veranderen en het idee was dat die positiviteit zou doorwerken op mijn relatie. Ik wilde zo graag dat het zou slagen. Waar ik toen al snel achter kwam, was dat de relatie mij niet gelukkig maakte, we niet dezelfde waarden hadden en daarom moest ik er wel een punt achter zetten. Voor mij voelde dit echt als iets groots. Een van de eerste beslissingen die ik bewust vanuit mezelf én voor mezelf heb genomen.

Het voelt nog steeds alsof ik toen een soort innerlijk besluit heb genomen; wat er ook gebeurt, ik dien trouw te zijn aan wat ik voel en wat mij gelukkig maakt. Mezelf verloochenen is geen optie (meer). Vanaf toen heb ik actief aan de relatie met mezelf gewerkt, op verschillende manieren. En met vallen en opstaan, uiteraard. Ik ben begonnen met dingen ondernemen in mijn eentje. Kort na die breuk heb ik een midweek in een huisje in de natuur doorgebracht en daarna volgden nog veel meer van dat soort momenten.


Is de relatie met jezelf niet een van de belangrijkste relaties die er is? En dien je jezelf daarvoor niet écht te leren kennen? Het is misschien wel de langdurigste relatie van je leven, dus dat lijkt me zeker de moeite waard. Als je gaat daten met iemand, wil je elkaar toch ook op alle vlakken ontdekken? Dit doe je op verschillende manieren; hoe is iemand in het openbaar en hoe reageert hij of zij op anderen? Is hij of zij asociaal tegen de ober? Hoe voelt het om samen stil te zijn? Investeren om elkaar te leren kennen en te willen begrijpen.

Dus waarom doe je die dingen niet met jezelf? Je begrijpt het al; ik heb mezelf de afgelopen jaren vaak mee op date genomen en ik zal je zeggen; ik begon steeds meer van mijn eigen gezelschap te genieten. De verdieping van de relatie met mezelf heeft me echt goed gedaan. Het heeft me rust gegeven, verrast en een gevoel van 'I got my own back'. Ik kan op mezelf vertrouwen en kan het oprecht leuk hebben met mijzelf. Dit werkt door op alle gebieden van mijn leven.

Zoals Socrates ook zei: ‘Een leven dat niet onderzocht wordt, is het leven niet waard.’ Ik zie het leven als een 'never-ending journey'. En daarbij gaat het vooral om de reis, niet (alleen) om de bestemming. Want de reis beleef je in het hier en nu, en dat is wat vooral telt. Voor mij tenminste.

 

Maar goed, het gaat niet meer alleen om mij. Daar ging deze tekst eigenlijk over; het gaat namelijk nu vooral om Bobbie! De schattige krullenbol met wie ik sinds 1 juli samenwoon. Vanaf juli ben ik namelijk baas over mijn eigen agenda. Ik heb afscheid genomen van mijn baan als verpleegkundige op de hartbewaking van het MCL en ga volledig voor mijn eigen praktijk. Deze keuze is ook één waarvan ik van binnen voelde dat ik hem moest maken, voor mezelf. Een keuze gebaseerd op vertrouwen in plaats van op angst. Ik focus mij vooral op de 'best case scenario in plaats van de 'worst case scenario'. Wat als het nog beter uitpakt dan verwacht?!

Dit betekent ook dat ik vanaf nu voornamelijk vanuit huis werk en dit zorgt voor ruimte in mijn leven voor een hond. Een maatje!

Hier heb ik wel even over na moeten denken. Een kernwaarde die heel hoog op mijn lijstje staat is namelijk: VRIJHEID. Oké, wat gaat een hond doen met mijn vrijheid? En hoe zit het met reizen, dat wilde ik toch ook? Of in het buitenland wonen en werken? Of al mijn spullen verkopen en in een camper wonen? Na nadenken en reflecteren ben ik erachter gekomen dat ik hier, in Nederland, op dit moment goed zit. Ik hoef ook niet alles al uitgestippeld te hebben. Keuzes maken die (voor nu) goed voelen en een paar maanden vooruit plannen is ver genoeg. Met de nodige nuance natuurlijk, want doelen stellen zorgt ervoor dat je op koers blijft en niet (te ver) afdrijft in een richting die je eigenlijk niet wilt.


Reizen en alles achterlaten voelt voor mij als ‘de gemakkelijke keuze’, lekker gaan en hier alles achterlaten. Maar ik wil het hier gaan doen. Hier, in Nederland, waar ik het leven moeilijker vind dan op reis. Dus. En toen kwam Bobbie in mijn leven en was het liefde op het eerste gezicht. Het bestaat dus tóch! ;)

En nu draait het niet meer alleen om mij, maar vooral om Bobbie. En ik vind het heerlijk. Meestal dan. Soms overvalt het me wel eens; hij is er namelijk ALTIJD. Bobbie zorgt ervoor dat ik in het hier en nu aanwezig ben en geniet in het moment. En daarna zien we wel weer verder. Hij voegt leven toe aan mijn dagen. Ik kan mijn liefde en zorgzaamheid aan hem kwijt en krijg dit ook terug. Ik zal je bekennen dat de eerste week me flink tegenviel; de gebroken nachten waren zeer pittig. Ik had toch een iets ander beeld in mijn hoofd geschetst dan hoe het in de werkelijkheid was. Maar inmiddels hebben we aardig onze draai gevonden en gaan we heel lekker op regelmaat. En gelukkig is Bobbie een schatje en zijn er hele lieve mensen in mijn leven die wel eens willen oppassen.

Heel grappig, het voelt voor mij echt als een stukje volwassen(er) worden. De verantwoordelijkheid dragen voor iets anders dan voor mezelf.

Waarin mag jij (meer) de verantwoordelijkheid nemen?

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.